Ponieważ coraz częściej otrzymujemy pytania dotyczące hodowli, w których można nabyć zwierzęta (zwłaszcza koty i psy), do zooterapii a także dostajemy coraz więcej zgłoszeń o nieprawidłowościach jakich dopuszczają się hodowcy oraz oszustwach i kłamstwach, jakich dopuszczają się w zakresie reklamowania hodowli i w trakcie prowadzenia rozmów z potencjalnymi klientami pragnącymi nabyć zwierzę do zooterapii, uruchomiliśmy program Certyfikat Hodowli Zwierząt do Zooterapii, który ma na celu usystematyzowanie zasad opieki, prowadzenia rozwoju i socjalizacji zwierząt, które w przyszłości będą wykorzystywane w pracy terapeutycznej.

Certyfikaty Hodowli Zwierząt do Zooterapii mają na celu

• pomóc Państwu w doborze zwierząt, które będą w przyszłości wykorzystywane w zooterapii
• promocję hodowców, których celem jest nie tylko prawidłowe utrzymanie wzorca rasy pod kątem wyglądu ale również dbałość o prawidłowy wzorzec charakterologiczny i osobowość społeczną.

Certyfikat hodowli zwierząt do pracy zooterapeytycznej daje gwarancję

• jakości przygotowania zwierząt do pracy zooterapeutycznej (dogoterapii, felinoterapii, hipoterapii, etc),
• odpowiedniego prowadzenia przez hodowcę
• zrównoważonej osobowości, pozwalającej na pracę z dziećmi i osobami starszymi
• preferowanych rodzajów oddziaływań, w których dane zwierzę może być wykorzystywane
• takich elementów, jak humanitarne traktowanie zwierząt, dbałość o prawidłową socjalizację, przestrzeganie norm związanych z prawidłową higieną i zdrowiem zwierząt oraz ich bezpieczeństwem.

Okres budowy prawidłowej osobowości u zwierząt trwa znacznie krócej, niż w przypadku człowieka, dlatego bardzo istotne w doborze zwierzaka do zooterapii, jest prawidłowe jego prowadzenie już na etapie ciąży oraz w pierwszych tygodniach życia. Dotyczy to zwłaszcza kotów, u których proces socjalizacji i kształtowania się osobowości społecznej kończy się w dziewiątym tygodniu życia.

Światowe badania w zakresie etologii i neurobiologii wskazują, że pierwsze doświadczenia społeczne wraz z zapisem genetycznym tworzą u każdej istoty żywej swoistą bazę jej późniejszego funkcjonowania społecznego a także sposobu jej reagowania i umiejętności radzenia sobie ze stresem. Są to zapisy, na bazie których kształtuje się swoista ścieżka homeostatyczna organizmu, a tym samym specyfika reakcji behawioralnych oraz emocjonalnych. Te ścieżki mają wpływ na funkcjonowanie całego układu neurohormonalnego, w przyszłym funkcjonowaniu jako jednostki społecznej. Geny dają bazę naturalną, pierwsze doświadczenia nadają schemat funkcjonowania społecznego. Dlatego, pomimo posiadania tych samych genów, w przypadku rodzeństwa występują różnice w zachowaniach społecznych między poszczególnymi osobnikami.

Rola społeczna poszczególnych zwierząt, zwłaszcza domowych, będzie się różnić. Jedne zwierzęta będą wykorzystywane do pilnowania obejść lub łapania szkodników, inne będą wykorzystywane do pełnienia roli przewodnika lub członka rodziny, innym nadamy charakter policjanta, tropiciela, partnera w naszym życiu zawodowym, a jeszcze inne będą pełnić rolę terapeuty, czyli istoty, której celem jest zainicjowanie w ludziach prawidłowych zachowań i reakcji. Od każdego z tych zwierząt będziemy wymagać innych umiejętności i sposobu reagowania.

Zwierzę wykorzystywanie z zooterapii, powinno posiadać określone cechy, takie jak łagodność, cierpliwość, niską pobudliwość emocjonalną, wytrzymałość na stres, na długość pracy oraz łatwo akceptować zmiany warunków pracy. Zwierzę wykorzystywane w zooterapii, powinno być ufne w stosunku do ludzi i lubić kontakt, nawet z dużą grupą osób, z tego powodu istotnym wydaje się, że powinno być od początku socjalizowane wg norm społeczeństwa ludzkiego a nie gatunkowego.

Prawidłowy rozwój zwierząt, szczególnie w pierwszych miesiącach życia, to przede wszystkim zoptymalizowanie odpowiedniej liczby bodźców – ich ilości,  jakości i siły, w taki sposób, by prawidłowo wspomagać ich rozwój osobowościowy a nie wywoływać traumy a tym samym zaburzeń postraumatycznych. Zaburzenia postraumatyczne powstałe w okresie prenatalnym i w okresie rozwoju układu neurohormonalnego, a tym samym w okresie kształtowania się osobowości, nazywane są zaburzeniami postraumatycznymi rozwojowymi (Development Trauma Disorder DTD), ponieważ trwale kształtują osobowość zwierzęcia oraz mają istotny wpływ na ukształtowanie się modelu homeostazy i funkcjonowania układu neurohormonalnego danej jednostki.

Bardzo wielu hodowców reklamuje swoje zwierzęta jako „idealnie nadające się do dogoterapii” lub „idealnie nadające się do kontaktu z dzieckiem”. Pragniemy, by za tymi sloganami, były również przestrzegane wszystkie zasady, które pozwalają ukształtować zwierzę w taki sposób, by posiadało odpowiedni zestaw kompetencji, które pozwolą mu w przyszłości na budowanie prawidłowych relacji społecznych.

Naszym celem, jako Związku Zooterapeutów jest

• stworzenie bazy hodowców, którzy pragną przestrzegać wzorca dobrych praktyk socjalizacyjnych, w taki sposób, by ich zwierzęta posiadały „czyste” cechy charakterologiczne zgodne ze wzorcem rasy.
• promocję tych hodowli, w których zwierzęta są traktowane humanitarnie i w których nie dochodzi do sytuacji, które powodują u zwierząt traumę, a tym samym zaburzeń postraumatycznych rozwojowych (Development Trauma Disorder DTD).
• znormalizowanie pojęcia „przygotowanie zwierzęcia do pracy zooterapeutycznej przez hodowcę”, poprzez nadanie odpowiedniego wzorca przygotowania i warunków, które musi spełnić hodowca, aby reklamować się jako hodowla zwierząt do zooterapii.
• kształtowanie w społeczeństwie świadomości, że prawidłowy wzorzec rasy, to nie tylko wygląd, ale również charakter osobowościowy i umiejętności współżycia społecznego, na który wpływ ma prawidłowe wychowanie i socjalizacja.
• kształtowanie w społeczeństwie świadomości, że zwierzę, tak jak człowiek,  jest istotą żywą i jego sposób funkcjonowania społecznego jest wypadkową jego dopasowania się psychicznego, emocjonalnego a także fizjologicznego do funkcjonowania w szerszej grupy społecznej, jaką stanowi jego otoczenie.
• kształtowanie w społeczeństwie świadomości, że socjalizacja zwierząt wymaga takich samych oddziaływań, jak socjalizacja ludzi, jeśli chcemy te zwierzęta wykorzystywać do funkcjonowania społecznego między ludźmi.
• kształtowanie w społeczeństwie świadomości, że każde zwierzę, podobnie jak człowiek narażone jest na doznawanie traumy oraz, że w jej wyniku będą u zwierząt występować zaburzenia postraumatyczne oraz trigery.

Uwaga: Posiadanie naszego certyfikatu przez hodowcę, nie gwarantuje, że otrzymamy od niego już ukształtowany, gotowy produkt. Zwierzę (pies, kot, koń, etc), tak jak człowiek jest istotą żywą i wymaga od otoczenia codziennego zapewnienia mu prawidłowych bodźców społecznych, w odpowiedniej ilości, jakości i sile. Decydując się na zakup zwierzęcia musimy wziąć pełną odpowiedzialność za jego prawidłowy rozwój społeczny a tym samym osobowościowy, ponieważ ten kształtuje się w trakcie codziennego funkcjonowania a nie na szkoleniach PT, kursach z zooterapii czy tylko na etapie życia w hodowli.